Film dokumentalny

Produkcja: Polska 

PREMIERA: 8 kwietnia 2014, Warszawa 

Barwny. 45 min 

Rysiek i Felek mijali się „od zawsze” na ulicach Pruszkowa. Felek pamięta, że kiedy był mały, bał się Ryśka. Śniada karnacja i brak ręki, w wyobraźni dziecka czyniły z niego potwora. I te jego dziwne, nigdy nie wiadomo gdzie patrzące oczy. Po okolicy krążyły „legendy” mówiące, że Rysiek stracił wzrok i rękę w nieudanym eksperymencie chemicznym. Prawda okazała się być bardziej banalna. 9-letni Rysiek wypasał krowy w swojej wsi pod Zamościem. Znalazł niewybuch i postanowił go rozbroić. Jednak, jak twierdzi Rysiek – nie ma tego złego. Gdyby nie wypadek, pewnie do końca życia siedziałby na tej swojej wsi. A tak – szkoła dla niewidomych w Krakowie, potem Laski, studia, doktorat z informatyki i matematyki, praca w PAN. I wreszcie bieganie. 

Felek, odkąd pamięta, widywał Ryśka biegającego. Dopiero potem dowiedział się, że jest on pierwszym w Polsce niewidomym maratończykiem. Kiedy Rysiek zaczynał, nie chciano go dopuścić do udziału w maratonach – bo sobie krzywdę zrobi, bo nie da rady. Na początku biegał, trzymając się kierownicy roweru, na którym jechał jeden z jego synów. Potem było już łatwiej – mógł biegać z przewodnikiem. Było ich kilku. I wreszcie pojawił się Felek. 

Felek biegał raczej dla przyjemności, ale kiedy jeden z synów Ryśka zapytał go, czy nie chciałby biegać razem z jego ojcem – zgodził się. Tak na próbę. Od tego czasu minęło parę lat. Rysiek i Felek przebiegli razem kilka maratonów. W tygodniu wspólnie trenują i nie ma dnia, żeby nie dzwonili do siebie. Czy to przyjaźń? Sami nie wiedzą – „my po prostu razem biegamy…”. 

Wreszcie nadejdzie długo oczekiwany dzień – maraton w Londynie. W finałowej części filmu razem z bohaterami uczestniczyć będziemy w londyńskim biegu maratońskim. 106 maratonie w życiu Ryśka i 10 dla Felka. 

Będziemy trzymać za nich kciuki, wzruszać się razem z nimi i śmiać się. 

Joanna Kaczmarek – reżyserka i scenarzystka

Joanna Kaczmarek ukończyła Reżyserię Filmową na WRiTv im. K. Kieślowskiego w Katowicach (dyplom 2009). Wcześniej studiowała Wiedzę o Teatrze na Akademii Teatralnej w Warszawie. Swój pierwszy film, pt. „Egzamin” (2000) zrealizowała jeszcze przed szkołą filmową pod opieką artystyczną Krzysztofa Zanussiego. Powstał on na podstawie scenariusza, za który otrzymała wcześniej Nagrodę im. K. Kieślowskiego w konkursie na scenariusz fabularnego filmu krótkometrażowego. 

Joanna Kaczmarek jest autorką dokumentów (m.in. Retro) i krótkometrażowych filmów fabularnych (m.in. Mężczyźni wolą blondynki, Nie wiem) pokazywanych na wielu festiwalach w Polsce i zagranicą. 

W ramach programu „Pierwszy Dokument” zrealizowała w Studiu Munka film dokumentalny „Gośka gola!”. Jest również autorką scenariuszy filmowych i seriali telewizyjnych. Doświadczenie zawodowe zdobywała również, pracując jako asystent reżysera przy filmie „Co słonko widziało” w reż. Michała Rosy oraz II reżysera przy filmie „Jak żyć?” Szymona Jakubowskiego. Była też reżyserem II unit przy serialu „Przeznaczenie”, do którego napisała również we współpracy z Katarzyną Trzaską scenariusze części odcinków. Obecnie pracuje nad scenariuszem swojego pełnometrażowego debiutu fabularnego. Uczestniczka Berlinale Talent Campus 2007. W 2007 otrzymała także stypendium dla młodych filmowców przyznawane przez Stowarzyszenie Filmowców Polskich. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2010). 

Reżyseria i scenariusz: Joanna Kaczmarek 

Zdjęcia: Piotr Niemyjski, Przemysław Niczyporuk 

Montaż: Jan Kidawa-Błoński jr 

Opieka artystyczna: Paweł Kędzierski 

Produkcja: Studio Filmowe Kronika 

Współfinansowanie: Polski Instytut Sztuki Filmowej