Moderator: infernal
Albo nieChciałem jedynie napisać, że rzucam bieganie i od dziś będę kulturystą.
Tak ładnie kibicowaliście... 
Niewiedza jest cnotą. Na zegarze nad bramą mety widzę, że życiówki nie będzie. Trudno. Zabrakło drogocennych sekund. Po takiej trasie to jest i tak bardzo dobry wynik. Żeby nie było, że narzekam na każdy bieg, który nie jest idealnie płaski, ja już wolę jeden porządniejszy podbieg niż kilka delikatnych, ale ciągnących się. Bezpośrednio za metą zbiera mi się jeszcze pod gardłem na wymioty, ale nie pozwalam układowi trawiennemu na takie jaja :D Potem prysznic, rozciąganie i dużo wolnego czasu. Przed startem w Łodzi chciałem pobiec na mniej więcej poziom z życiówki, a więc osiągnąłem dokładnie to, czego chciałem. Biorąc pod uwagę wielkie problemy ze swobodnym treningiem spowodowanym długą zimą i ogromną ilością śniegu, to jest to bardzo, ale to bardzo dobry sygnał przed jesienią. 
Spodziewałem się palenia w udach, a tu nic takiego się nie pojawiło. Do półmetka (tak to się odmienia?) sam bieg nie miał historii, po prostu trzymanie tempa z narastającą zadyszką i potem spływającym do oczu - czas zakładać na opaskę na łeb. Tempo jest w porządku. Samopoczucie w normie. Pojawiamy się na wybrzeżu i tu już się zaczynają schody. Znaczy się wiatr. Dlaczego nigdy nie wieje w plecy? Jak spojrzeć na międzyczasy, to najwięcej straciłem na 7 i 8 kilometrze. Nie ma w tym nic dziwnego:
Dwa ostatnie kilometry, a w tym jeden na pagórku, to próba odrabiania straty. Nie było łatwo się tam zebrać w sobie. Obiegam stadion i w oddali pokazuje się brama z zegarem... No i widzę te bezlitośnie uciekające sekundy. Wyostrzam wzrok, a tam - o ile pamiętam - 37:00 i myślę sobie - DAM RADĘ! Dobiegam, dobiegam, a ten czas coraz bardziej mi ucieka. We łbie tysiące kalkulacji i brak siły na jakieś zerwanie się... Jestem tak blisko... 37:40, 38:00, 38:10, 38:12 i META. Stopuję od razu. Patrzę na zegarek, a tam 38:13. @#$%^! (Stara życiówka wynosiła 38:12) Podpieram się o kolana. Po chwili dochodzę do siebie i podnoszę głowę. I co widzę? Kowalczyk... Rozpromieniona udziela wywiadu :D Krążę wokół niej i się przysłuchuję co mówi. Nic nie słyszę. Speaker bredzi. Pytam się kogoś jaki miała czas, i ktoś odpowiada, że około 40min. Że jak!? Tak słabo? Potem się dowiaduję, że miała jednak 35:58 (a jeszcze potem, że jej również dodano 10sec i w wynikach figuruje z wynikiem 36:08) i wewnątrz rozpiera mnie duma, że dobrze oceniłem jej możliwości ;D Boże, jaka ona niziutka. Pośród innych biegaczek w TV wydawała się być ogromna, a tu mi sięga może raptem do nosa. Justyna po udzieleniu wywiadu szybko ucieka, bo ludzie zaczynają wokół niej krążyć i prosić o zdjęcia Ale trzeba przyznać, że masę, to ona jednak ma. Na kilku zdjęciach widziałem jej ułożenie rąk podczas biegu. Wyglądało to tak, jakby machała rękoma na boki, zamiast wzdłuż - słodki widok. Tyle siły, a kompletny brak pomysłu jak z tego skorzystać :D 
Zrobiłem takie małe podsumowanko, coby mieć łatwiejszy start. Będę sobie wklepywać jakiś ciekawszy trening raz na jakiś czas. Nie wiem tylko co zrobić z tamtym swoim blogiem, szkoda mi go usuwać 
To tyle jeżeli chodzi o maj. Od tamtego czasu sporo się zmieniło, na pewno pojawi się tutaj jakiś drobny element sentymentalny. Dystans 5km w obecnej chwili jest dla mnie o wiele bardziej przydatny treningowo niż dychy same w sobie, więc trzeba korzystać póki jeszcze takie biegi chcą organizować. W jaki czas będę celować? Nie mam pojęcia. Serio. Może się nawet okazać, że przez nieznajomość tempa i tego wysiłku pobiegnę zwykły międzyczas ze swojej dychy :P Dochodzi tutaj też aspekt pogody. W czerwcu może być lampa i zbyt fajnie wtedy nie będzie. Natomiast jedna rzecz jest pewna, czy tego chcę, czy nie, to życiówka na 5km padnie na pewno ;] Wspomnę może jeszcze, że dystans 5km traktuję raczej po macoszemu, jako swego rodzaju podmiot do przygotowań pod dychę, nie mam aktualnie większych ambicji do biegania tego dystansu :P A co z drugą połową czerwca? Jeszcze nie wiem. Ciężko tak planować coś z wyprzedzeniem. Jakoś tydzień po Biegu Ursynowa jest GPW, czyli bieg po lesie na ok 10km, pewnie trzeba będzie polecieć i nazbierać trochę punktów. Kwitując : przez maj i czerwiec wyzbywam się jakichkolwiek czasowych aspiracji i bawię się w solidniejszy trening i pogłębianie swoich biegowych zainteresowań. 
Dziś było bardzo blisko, ale miałem refleks i zrobiłem cofkę Goście są nieźli 
To jedno. Drugą super sprawą była możliwość porozmawiać z guru rozciągania. Dostałem kilka bardzo ciekawych wskazówek, które niedługo wdrożę w swoje sesje rozciągające. Koleżanka przebiegła 7km w 45min - tempo ok 6:30min/km. Początek - postęp jest bardzo duży i stosunkowo szybki. I pomyśleć, że jeszcze niedawno mieliśmy problemy z utrzymaniem tempa ok. 7:30 w 20 minutowym biegu. Było trochę dramatyzmu i braku wiary na początku 
Mam nadzieję, że nie wyrwę jak głupi na początku i nie będę się zwijać z bólu gdzieś na 500m Na takie 800m trzeba mieć doświadczenie, więc na pewno coś spartolę Będzie ciekawie Miało być 1000m, ale skubańce pozajmowali szybsze tury... Liczę, że na takiej sztafecie i poczuciu odpowiedzialności za wynik uda mi się mocniej pobiec niż na samotnym biegu na 1000m 
Czas pokaleczyć średnie dystanse!